پروتکل درمان وابستگی به مواد افیونی

اعتیاد یک بیماری است که در آن بیمار رفتاری که عوارض بدی دارد را متداوما تکرار می‌کند. این بیماری با ایجاد اختلال در کنترل بر سیستم رفتار-پاداش، باعث تکرار آن رفتار می‌گردد.

بیماری اعتیاد مدارهای عصبی مربوط به نظام پاداش، انگیزش، و حافظه را در مغز دچار اختلال کرده، و اختلال در این سیستم‌ها در مغز باعث بروز عوارض بیولوژیکی، فیزیولوژیکی، اجتماعی و روحی می‌گردد. بررسی اعتیاد به عنوان عارضه‌ای روانی، اجتماعی و اقتصادی از دیدگاه علوم پزشکی، روان‌شناسی و جامعه‌شناسی و همین‌طور از دیدگاه‌های فلسفه، قانون، اخلاق و مذهب صورت می‌گیرد. از سال ۱۹۶۴ میلادی، سازمان بهداشت جهانی استفاده از عبارت وابستگی دارویی یا وابستگی به دارو را به جای اصطلاح اعتیاد توصیه نموده‌است.

پروتکل اعتیاد در سه مرحله ساختاربندی شده است :

مرحله نخست درمان: سم زدایی و پایدارسازی از طریق دارودرمانی

مرحله دوم درمان: پیشگیری از عود و توانبخشی یا بازتوانی از طریق روش­های شناختی

مرحله سوم درمان: درمان­هایی که پشتوانه علمی ندارند ولی مورد استفاده قرار می­گیرند.