پروتکل آموزش طرحواره درمانی

طرحواره، واژه ای با ریشه یونانی است که به یک الگو یا ساختار سازمان دهی شده اشاره دارد که به ایجاد نظم در مجموعه پیچیده ای از محرک ها و تجربیات کمک می کند.

جفری یانگ بنیانگذار طرحواره درمانی عضو هیئت علمی روانپزشکی دانشگاه کلمبیا است. او بنیانگذار و رییس مراکز شناخت درمانی نیویورک و انیستیتو طرحواره درمانی است.

طرحواره درمانی در نتیجه تلاش های یانگ و همکارانش برای درمان موثر مبتلایان به اختلال شخصیت و هم چنین بیمارانی که به شناخت درمانی کلاسیک جواب نداده اند یا دچار عود شده اند، شکل گرفت. این درمان مبتنی بر مدلی تلفیقی و رویکردی ساختارمند و سازمان یافته است.به سبب همین  تلفیق، با مدل های درمانی دیگر مانند شناختی، روان پویشی، روابط موضوعی و گشتالت، هم پوشانی دارد و در عین حال با هیچ رویکرد درمانی به طور کامل مطابقت ندارد.

زمانی که نیازهای متعارف و سالم تحولی در دوران کودکی برآورده نشوند، طرح واره های ناسازگار شکل می گیرند. در واقع طرحواره های ناسازگار، سازه های روان شناختی مشتمل بر باورهای ما درباره خودمان، دنیا و افراد دیگر هستند که در نتیجه تعامل بین ناکامی نیازهای اساسی دوران کودکی، خلق وخوی فطری و محیط اولیه به وجود می آیند.

پروتكل آموزش طرحواره درمانی شامل:

1- مبانی نظری طرحواره درمانی

2- مراحل تغییر در طرحواره­ ها

3- جلسات اموزش طرحواره درمانی (5 جلسه به همراه تشریح كامل فرایند و محتوا)

4- جلسات كار تجربی بر روی طرحواره بیماران میباشد.

این مجموعه به حد لازم طرحواره درمانی را آموزش می­دهد و برای دانشجویانی كه برای كار تحقیقی یا درمانی نیاز به پروتكل آموزشی طرحواره درمانی دارند مفید میباشد.  پروتكل آموزش طرحواره درمانی از تالیفات رفائلی، برنستین، یانگ، جان فارل، نیل ریس، ایدا شاو و جفری یانگ گردآوری شده است.