پروتکل آموزش مهارت های مثبت اندیشی برای حل اختلافات زناشویی

مثبت اندیشی به معنای آن است که تصور خوبی از خویشتن داشته باشیم نه آن که همواره خود را سرزنش کنیم. به عبارت دیگر، نیک اندیشیدن درباره دیگران و حسن ظن داشتن به آنها و با دیگران به صورت مثبت برخورد کردن.

مثبت اندیشی شیوه‌ای است که افراد موفقیت‌ها و شکست‌های خود را برای خودشان تعریف می‌کنند. افرادی که مثبت اندیش هستند شکست را چیزی می‌بینند که می‌توانند آن را تغییر دهند و می‌توانند در نوبت بعدی موفق شوند در حالی که افراد بدبین به خاطر شکست خود را سرزنش می‌کنند و آن را به خصیصه‌ای دیرپا در وجود خود نسبت می‌دهند که قادر به تغییر آن نیستند. این توضیحات بر نحوهٔ پاسخ گویی افراد به زندگی، تاثیرات آشکاری باقی می‌گذارند.

روان شناسی مثبت رویکرد جدیدی است که موضوع اساسی آن، تجربیات مثبتی چون بهرورزی، عشق و امید می‌باشد. مساله اساسی این رویکرد این است که "چگونه می‌توان افراد را پرورش داد؟" آنچه می‌توان انجام داد، آموزش مهارت‌های خوش بینی است که می‌توان آن را در خانه و مدرسه، به هر کس آموزش داد.

سلیگمن و همکارانش در دانشگاه سبک‌های تبیینی را ایجاد و آنها را به دو سبک تبیینی خوش بینانه و بدبینانه تقسیم کردند:

سبک تبیینی، متغیر شخصیت نسبتاً پایدار با مبنای شناختی است که نشان می‌دهد افراد چگونه رویدادهای ناگوار زندگی خود را توجیه می‌کنند. رویدادهای ناگوار برای همه اتفاق می افتند، ولی افراد این بدبیاری‌ها را به انتساب‌هایی توجیه می‌کنند که از نظر منبع، پایداری و کنترل پذیری تفاوت دارند.

جلسات آموزشی

جلسه اول: آشنایی اعضا با یکدیگر و آشنایی با مفهوم مثبت اندیشی

جلسه دوم: آموزش شناخت نقاط قوت خویشتن، تعیین اهداف و مسیر زندگی، بررسی عوامل مؤثر بر زندگی سالم و آگاهی از مزایای مثبت نگری

جلسه سوم: شناخت احساسات وهیجانات و آموزش مهارت خوش بینی

جلسه چهارم: آموزش بازسازی شناختی

جلسه پنجم: یادداشت خاطرات و بازگو کردن آنها

جلسه ششم: بررسی نقاط قوت خاطرات و افزایش خودگویی های مثبت

جلسه هفتم: آموزش ارتباطات بین فردی

جلسه هشتم: اولویت بندی نهایی و جمع بندی مباحث

پروتكل مهارت‌های مثبت اندیشی برای حل اختلافات زناشویی در هشت جلسه تنظیم شده است و هدف اصلی آن حل اختلافات و مشكلات زناشویی از طریق مثبت اندیشی میباشد.